Gözüme sabun kaçtı Anne!! Küçüğüm daha, bodrum katı evimizin, kibrit kutusu kadar banyosunda, yeşil bir leğende yıkardın beni Anne. Bazen haşlar bazen de dondururdun. Çığlığı basardım “yandım anam”.Kızardın, kırmızı maşlafa ile küt diye vururdun kafama. Sabun kaçardı gözüme. Mızırdanıp dururdum. Sense “iyidir sabun kaçması göze parlaklık verir, mikrobu kırılır gözünün” der teselli ederdin. Seninde canın acırdı Anne, dayanamaz 2–3 maşlafa su dökerdin yüzüme. Hep banyoda bir genç kızda olması gereken vasıfları sayardın. Bide erkeklere verip veriştirirdin Anne. Anlaşılan çok yakmışlar canını. Söz vermiştim sana nikâh olmadan hiç bir erkek ilişemezdi bana. Büyüdüm Anne. Ben büyüyünce kibrit kutusu banyomuzda büyümüş. Evimiz bir hayli yükselmiş Anne. Şefkat ve merhametimiz küçülmüş Anne. Büyüdüm Anne. Ben büyüyünce, kalbimde durmamış, oda büyümüş Anne. Bu sefer gönlüme sabun kaçmış. Çok acıyor Anne. Büyümesine büyümüşümde Anne, aklım büyümemiş. Verdigim sözü unutturmuş bana yıllar. Kirletmi